Tað er stuttligt og hugaligt at minnast aftur á tíðina, tá ið dóttir okkara gekk á húsarhaldsskúla. Hetta var eitt gott og ríkandi ár fyri okkum øll. At síggja okkara hálvvaksnu dóttir fyri fyrstu ferð flyta heimanífrá, tí nú skuldi hon sjálv royna sínar egnu veingir. Alt var so nýtt og spennandi. Hvør einasti skúladagurin, lærdómurin, útferðirnar, samhaldið og frítíðin.

Vit kundu trygt lata hana fara. Foreldur og næmingar høvdu alt gott at bera skúlanum. Og skjótt tíðin rann. Bráddliga stóð ein flokkur av smílandi gentum og bjóðaðu vælkomin til ta stóru framsýningina, har borðreitt var við alskins serstøkum rættum. Vit vóru til mótasýning, sóu vakurt handverk, hoyrdu frálíkan upplestur og góðan sang. Jú, sanniliga er tað í tí góða felagsskapinum, at vit kveikjast og mennast. Og í rúmliga og mentaða skúlanum, at vit skulu læra at taka ábyrgd av okkum sjálvum og hvørjum øðrum.

Aftaná loknan 10. flokki 2005 fór eldra dótturin, Annika, á Húsarhaldskúlan í Klaksvík.

Heystið og veturin nam hon sær fjølbroyttan kunnleika um matgerð, handarbeiði og aðra viðkomandi teoretiska og praktiska vitan. Umframt at ogna sær góðar almennar førleikar, so menti vistarhaldið samanhald, ábyrgd og virðing, samstundis sum vinaløg blivu knýtt fyri lívið. Sosiala umhvørvið og felagslívið á skúlanum framdi soleiðis gott og mennandi huglag.

Annika hevði tí eitt frálíka gott vetrarskeið á Húsarhaldsskúlanum.

Hon lærdi ein hóp, treivst væl og mentist í umhvørvinum millum virknar næmingar, dugnaligar og fyrikomandi lærarar og starvsfólk. Trý ár seinni, tá yngra dótturin Monika fór úr 10. flokki, slapp hon eisini inn á Húsarhaldsskúlan. Við okkara góðu royndum stuðlaðu vit eisini Moniku at fara til Klaksvíkar, har hon fekk somu góðu úrtøku og upplivingar á skúlanum sum systurin.

Vit kunnu tí sanniliga viðmæla øllum ungum, sum vilja ogna sær undirvísing og lærdóm um matgerð, handaligt arbeiði og menna vinaløg - sum vara fyri lívið, at velja Húsarhaldsskúla Føroya sum góða stigið á leiðini, áðrenn sjøtul verður settur á virknað lívið, verði seg verkligt ella ástøðiligt. Húsarhaldsskúlin lærir næmingarnar bæði at liva og at uppliva.

Dóttir mín var so heppin at sleppa at ganga har eitt skeið, eftir at hon var liðug við 9.flokk - og var hetta ein so sera lærurík og mennandi tíð. Ígjøgnum samskifti áðrenn dótturin byrjaði fekk eg beinanvegin fatanina av, at hetta var ein modernaður og vælvirkandi skúli.

Eg minnist dagin, tá vit fóru norð við henni og hon skuldi byrja á skúlanum. Hóast húsini ikki sóu út av nøkrum serligum uttan, so var sanniliga innkomandi: alt nýmálað, nýstroknar gardinur fyri vindeyguni, hugnaligir krókar og stovur, alt so frískligt og innbjóðandi. Tað var so týðiligt, at starvsfólkini vildu geva næmingunum eina fatan av, at tey vóru vælkomin. Johanna Á Tjaldrafløtti helt eina vælkomstrøðu, sum bæði var hjartalig og so týðiliga vísti, at hesin skúlin borgaði fyri dygd - sprottin úr áralongum arbeiði við ungum fólki. Her vóru greiðar ætlanir, greiðar linjur hjá teimum ungu at fylgja, og sum mamma kendi eg meg beinanvegin trygga, og visti at dóttir mín var í góðum hondum.Og fyrsti varhugin vísti seg sanniliga at halda! Tað ber slett ikki til at greiða frá í stuttum, alt tað dótturin lærdi hesar 7 mánaðarnar - bæði handaligur og andaligur lærdómur fyri lívið. Lærarar, sum fyri uttan at duga sítt handverk til lítar, vóru nærverandi og gevandi, og sum høvdu alt tað, sum skal til, á einum skúla har ung fólk skulu búgva og húsast í 7 mánaðir. Eg vil fegin ynskja tykkum dugnaligu fólkum á Húsarhaldsskúlanum góðan arbeiðshug og blíðan byr.